BREVE HISTORIA DE GALICIA

BISPOS E MONXES

O libro que lin trata sobre a aparición da relixión cristiá en Galicia, e o poder que tiñan os monxes e os bispos . Di que a aparición do cristianismo dáse na Idade Media con Prisciliano, antes os poboadores galegos crían nas forzas sobrenaturais da natureza e tiñan moitos lugares sagrados. Por iso, cando despois impuxeron o cristianismo, as igrexas ou as capelas as construían neses sitios sagrados ou preto deles. Temos como exemplo o mosteiro de Muraime en Muxía, construído preto da pedra de abalar. Cando xa se impuxo o cristianismo os moxes construíron mosteiros onde vivían os campesiños a cambio de que traballasen as súas terras, ademais todos os campesiños cumprían unhas oracións e uns traballos para renderlle culto a o deus. Había distintos tipos de monxes uns con máis cargos e outros con menos. Os monxes naquela época eran os que mais coñecementos tiñan e ensinaban ao resto da sociedade. Isto explica que haxa tantos mosteiros en Galicia.

 Mosteiro de Muraime Muxia

            Breve historia de         

   Galicia

      1-OS REIS DE GALICIA

                                     
     As tribos suevas cruzaron a Península Ibérica por os Perineos, durante anos andaron os suevos pola Península sen asentarse nun lugar de maneira  definitiva, xa que a xente da cidade non lle gustaba vivir con estranxeiros...
Hermerico proclamouse rei de Galicia, moito despois reinou en Galicia o rei Teodomiro. Coa chegada de San Martiño de Dumio o cristianismo estendeuse mais profundamente polo reino galego, fundando igrexas nas aldeas, que darían lugar as primeiras parroquias de Galicia.
No ano 711 un exército musulmá cruza arrasando o reino visigodo. Os visigodos non soportaban un tempo tan húmido  como o noso, seica que os acatarraba.
De maneira que Galicia quedou libre de visigodos e sen rei, o reino de Galicia estivo gobernado por bispos, ata que foi rei Ordoño ll.
No ano 812 o bispo descubriu o sartego do apóstolo de Santiago e a noticia estendeuse por toda Europa. No ano 1065 Galicia volveu a ter rei propio, García subiu ao trono do próspero reino de Galicia, enganado polos seus propios irmás e foi encerrado nunha gaiola de León , e ao final unha muller puxo a coroa de Galicia na cabeza e era dona Urraca.

                                    BREVE HISTORIA DE GALICIA
                                           OS NOBRES
   
    O libro conta que na Idade Media había tres clases de xente:traballadores, que eran os que producían as cousas que se precisaban para vivir; oradores, que compoñían o clero; e batalladores, que eran os señores dos castelos.
    Os nobres galegos fixéronse moi poderosos porque defendían o pobo dos invasores como os musulmáns e así conseguiron extensos territorios nos que as clases máis baixas lle pagaban impostos.
    Nalgunhas ocasións os nobres aliábanse cos invasores como fixeron con Almanzor, que quería arrasar Compostela, cabeza da cristiandade pero na catedral, un nobre caeu fulminado por un raio e Almanzor arrasou a cidade respectando o sepulcro do Apóstolo.
    Para defender Compostela, o arcebispo Xelmírez mandou construír unha frota e con ela acabaron cos intentos de invasión. Como os nobres non tiñan que batallar dedicábanse á caza con aves de presa amestradas.
    Outro aspecto destacado é o apego que estes lle tiñan aos seus apelidos, poñéndoos na fachada da casa e facendo escudos labrados en pedra. Unha familia importante era a dos Castro que tiñan unha filla que se namorou dun infante portugués. Os seus pais que eran reis, non querían que casara cunha galega e decidiron matar á rapaza e o infante, cando reinou, vingouse dos asasinos da súa namorada.
    Tamén eran frecuentes as loitas para gobernar as cidades galegas, que estaban en mans de bispos e contra eles enfrontáronse ós veciños dirixidos por nobres pero venceu o bispo e anos despois vingáronse del.
    No século XIV chegou a peste negra e con ela, a fame dos campesiños e á nobreza, que para combater isto decidiu subir os impostos e roubar nas outras casas e os veciños rebeláronse e formaron un exércitos: “Os Irmandiños”, que se uniron para combater coa nobreza.
    Despois das guerras irmandiñas, os reis de Castela quixeron incorporar a Galicia no seu reino e deixouse de escribir en galego aínda que o pobo foi quen conservou a lingua. Houbo algúns nobres como o mariscal Pardo De Cela que se puxeron contra o dominio dos Reis Católicos. A nobreza foi perdendo o poder que tiña e o pobo tamén perdera nas guerras irmandiñas.

Ola, é a miña chegada a este blogue. Chámome Alba é son de 2º E.S.O e neste blogue imos falar das lecturas da clase de atención educativa.

Moi boas tardes, éncheme de orghullo e satisfasión saludarvos nestas datas tan sinaladas de prinsipio de curso meus quiridisimos internautas. <3
Son Marinha.

Boas, hoxe é o meu primer día neste blogue educativo. Son Carla.

Boas, son Sara Cubelo con b de vaca. Tras o discurso tan serio da miña compañeira Marinha agradézovos que sigades lendo, xa que é difícil manter o interese. Ata outra vesssss. :)

                                              EL LÁPIZ ASESINO
Eran los años ochenta y una niña estaba sola por una calle de Vigo, pasaron horas y horas, la niña seguía por la calle. Estaba escapando de un hombre que le quería matar. Al cabo de mucho tiempo parecia que no le seguía así que salió de su escondite, como el asesino era muy listo hizo como si se fuera y cuando la vió salir y la agarró por un brazo y la mató. El asesino salió corriendo para que la policia no le atrapara y le metiera en la cárcel, pero al salir corriendo se le cayó un lápiz al suelo pero no le daba tiempo a cogerlo por que llegaba la policía. Cuándo llegaron los policías no le dieron importancia al lápiz sólo se centraron en la víctima Rebeca. Cuando la examinaron y le encontraron dos agugeros en el corazón pero nunca habían visto esas heridas no sabían si  podía ser intentaron descubrirlo pero no sabían, así que llamaron a experto en eso, el se fijó que había grafito que prebenía de un lápiz.
Uno de los policías se acordó que en el escenario del crimen había un lápiz en el suelo así que se pusieron a buscarlo.
Allí no estaba o por lo menos no a la vista. Después cogieron a los perros policías y se pusieron a mirar si lo encontraban, uno de los perros lo encontró  y lo mandaron a examinar.
Las huellas eran de un padre de una amiga de Rebeca, el se llamaba Taison los policías lo encontraron y lo metiron en la cárcel.

Habería que ...

                                            habería que...

O libro que estamos a ler titúlase: Habería que...

 

O protagonista deste libro é un meniño que critica aspectos que están mal no mundo.

Observou o mundo e víu guerras, víu fame, a miseria, víu aos poderosos, víu aos 

bosques, víu a contaminación...

Habería Que ...

O neno ergueu a cabeza.

Víu a lúa, cunha bandeira chantada na súa fronte

e díxose que habería que arrincarlla, 

 

e logo pedirlle perdón.

O Meu habería que ...

Habería que conseguir que todas as persoas do mundo

tiveran un lugar onde

durmir, poder conseguir bos alimentos para comer, para beber.

 Un bo sitio onde poder descansar. Para isto é imprescindible a vida en paz.

Habería que ...

Habería que aprender a querer a nosa mascota e non maltratala,

no mundo hai máis de 10.000 animais maltratados

Habería que ...

Axudar ás persoas discapacitadas

e axudalas cos seus problemas.

Habería que conseguir un mundo sen guerras,

sen enfermidades, sen fame,

sen pobreza.

HABERÍA QUE...

Segundo trimestre

HABERÍA QUE...

De Thirry Lenain e Oliver Tallec

"O rapaz veu o mar e díxose que habería que limpalo e despois sentar fronte a el só para soñar''

    

Escollín este tema porque penso que o mar é unha das grandes marabillas do mundo  e xogamos con  el  sen darnos conta do mal  que nós facemos e sobre todo o mal que lle facemos a el. Esquecemos que o mar nós dá moitas cousas:   traballo,alimento,auga, choiva,alegría,ilusión... O mar danos VIDA.

O MEU HABERÍA QUE...

• Habería que aprender a desafogarse libremente sen ter medo as emocións

• Habería que pensar todo dúas veces antes de dicir calquera parvada

1.  "É indubitable que os xudeos son una raza pero non son humanos". Adolf Hitler 
2. “Ante Deus e o mundo, o máis forte ten  dereito de facer prevalecer a súa vontade”

HABRIA QUE ...

Cando o profesor nos ensinou o libro Habría que pensei que era para pequenos pero o meu profesor di que parece de pequenos pero en realidade é de maiores por que fai que pensemos mais do que pensamos habitualmente. A parte que mais me gustou cando o rapaz que e o protagonista di: o neno veu a fame e dixo que habería que coller as nubes para cun lazo e facelas chover sobre os desertos. E habería que encher os cauces dos rios de auga e de leite .

Eu tamén teño moitos habría que, por exemplo, que desaparecesen os pirómanos por que eu son de Muros e cando queimaron o Monte Pindo púxenme mal porque non só por as árbores, sinón polos animais indefensos que non puideron escapar e tiveron que morrer dunha maneira cruel e que a ningunha persoa lle desexarías.

Tamén desexo que se acabe o maltrato animal eu son unha rapaza que adora aos animais e que non soporto que lle fagan nada malo a eles. E non só as persoas temos dereitos porque os animais tamén deberían telos, xa que están neste mundo para querelos e non para maltratalos.

Habería que..

Segundo trimestre                                                  HABERÍA QUE ...

Ola!

Son Simón e estou lendo un libro chamado Habería que... .

Este libro expresa o desexo dun neno para cambiar o mundo, a páxina que escollín foi a última, na que o neno expresa o desexo de volver a nacer para poder cambiar mundo. A frase que lin era “O neno mirou o mundo por última vez desde a súa illa.E logo  decidiu...      ...nacer”

Os meus «Habría que...»                             

... limpar os mares contaminados.

                                         ...acabar co racismo

HABERÍA QUE ...

Estou lendo un libro chamado habería que ...

AUTOR:Thierry lenain, Olivier Tallec.
EDITORIAL:k6kinos

Ao principio cando mo ensinou o meu profesor o libro pensei que era para rapaces pequenos pero cando empecei a lelo non o entendín moito.

Eu escollín esta páxina:

O rapaz viu a miseria, e díxose que abría que aprender a sumar, a restar a multiplicar e despois a dividir. Habería que aprender a compartir o diñeiro, o pan, o aire e a terra.

Esta páxina trata sobre a miseria do mundo e habería que aprender a compartir os cartos, a comida, etc.

Agora case todo o mundo está en crise.

Habería que compartir todo por que hai xente do mundo que non pode comer por non ter cartos.

Cociña económica de Compostela

Habería que acabar coa fame. 

Habería que acabar ca pobreza infantil.

Habería que acabar co maltrato animal.

Habería que acabar co machismo.

Habería que acabar co racismo no mundo

 

 Habería que acabar coa contaminación

                           MORTE E APOTEOSIS DE HÉRCULES

 

 Despois de todas estas peripecias, Hércules casouse con Deyanaira (unha princesa). A súa vida era moi tranquila. Hércules e  a súa familia tiñan que ir a o río Eveno. Neso ofreceuse a levar a Deyanira a outra beira a cambio de cartos e Hércules aceptou. Deyanira montouse no centauro e ambos entraron no rio. Neso, o centauro deitou ao sentir unha pel. Sen poder controlarse deitou cara Deyanira cego de desexo e intentou abusar dela. Hércules xirouse e tirou unha frecha ao corazón do centauro. Pero antes de morrer díxolle a Deyanira:
-Recolle a meu sangue. Si algunha vez teu marido te intenta enganar con outra muller, molla a súa roupa co meu sangue e volvera a ti. Ao cabo duns anos, en tempos de guerra tivo unha relación amorosa con unha princesa, pero logo se acordou da sangue e púxolla nunha túnica nova e mandoulla por. Cando sa puxo sentiu algo raro na pel estábaselle queimando por culpa do veleno. Hércules mandou preparar un fogo pero ninguén se atrevía. Pero Hércules insistiu tanto que un aceptou. As lapas arderon o corpo de Hércules. Cando se apagou non quedaron restos do corpo. O corpo fórase o reino dos deuses.

 

ÁS MAZAS DAS HESPÉRIDES

ÁS MAZAS DAS HESPÉRIDES

Hércules tiña que apoderarse das mazas de ouro no xardín das Hespérides, só Nereo sabía onde se encontraban, mais el nunca rebelaba o seu segredo, pero era difícil de atrapalo porque se escabulle  transformándose, despois dun rato reveloulle onde estaban e púxose en marcha para buscar as mazás de ouro. Cando chegou veu a Prometeo e a unha aguia picándolle o fígado, sin pensalo dúas veces lanzoulle unha frecha atravesándoa e en agradecemento Prometeo díxolle: non entres ti hai un dragón de 100 cabezas, chama ao meu irmán Atlas para que vaia el, pois é o pai das ninfas coñecidas como Hespérides.
Polo tanto Hércules foi ver a Atlas. O titán cargaba sobre os seus ombreiros a bóveda celeste para que o ceo non caera sobre as cabezas dos homes.
Cando Hércules ofreceuse a substituílo colléndolle a bóveda para que puidera ir polas  tres mazás de ouro, o titán aceptou encantado, e ao cabo dunhas horas Atlas estaba de regreso cos froitos :
- ¡¡Vaia que forza tes, Hércules !!
Eu non sabería facelo mellor...
-Estas de broma. ¡¡Eu non che chego nin á soa do zapato !! Toma devólvoche a túa carga.
-¡¡Non te movas !! Quédese hai , xa vou eu a levarlle as mazas a Euristeo da túa parte.
Hércules que intuíu que quería desfacerse da carga actuou con austacia.
-Fagámolo así, pero aguanta ti primeiro a bóveda celeste que quero poñer un coxín nos ombreiros que os teño dolorosos. E el aceptou
- Colleu as mazás de ouro e fuxíu correndo coma un raio . Atlas berrou mais en van que regresara...

ola somos Simon, Luna, Raul, Lucia, Irea e hoxe imosvos falar  doutro dos traballos que tivo que realizar Hércules

 

                                                                                                                                                             AS EGUAS DE DIOMEDES

Coa intención de liberarse do seu primo, Euristeo ordenou a Hércules que lle trouxera vivas as eguas de Diomedes, unhas criaturas indomables e sanguinarias.

Así morreu Diomedes o rei máis cruel do mundo

NAS FRONTEIRAS DO NORTE DE GRECIA. NA LONXANA TRACIA, vivía Diomedes, o rei máis cruel do mundo no seu poder tiña unhas fermosas pero terroríficas eguas.

As eguas alimentábanse de carne humana.

Diomedes dáballes de comer as eguas a carne dos visitantes do seu pobo.

En canto Hércules chegou ao seu pobo Diomedes mandouno levar enfronte das eguas.

No momento no que chegou aquela corte onde se atopaban as eguas, a Hércules invadiulle o noxo xa que no comedeiro das eguas había unha sandalia calzada cunha sinxela sandalia, e da boca dunha das eguas salía colgando un brazo.

 

egua comendo aos viaxeiros

Hércules atrapando as eguas

eguas comendo a Diomedes

eguas de Diomedes